Dementerenden of mensen met dementie het is maar een woord zou je zeggen.

“Omgaan met dementerende ouderen” lees ik in een informatiefolder die bedoeld is voor familie en mantelzorgers . Er onder staat een foto van een kwieke oudere man met iemand die een generatie jonger is. Allebei kijken ze open en lachend in de camera. Verderop lees ik ‘dementeren wat is het eigenlijk’ en ‘de belevingswereld van de dementerende’.

“De dementerende is een volwassen persoon, behandel hem met respect” lees ik. In mijn ogen begint dat bij hoe je iemand aanduid. Want dan kan de informatie in de folder nog zo mooi zijn voor mij heb je de plank dan mis geslagen. Ik zou dan voor een andere organisatie kiezen om degene van wie ik hou te laten wonen.

Nu wil dit natuurlijk ook niet alles zeggen en kan de zorg super zijn en andersom kan ook natuurlijk dat ze wel de goede benaming gebruiken maar dat er achter de voordeur verder weinig van te bemerken valt.

Maar het raakt mij dat mensen die zelfs in het vakgebied werken deze woorden gebruiken. En dat ook nog eens in een folder gaan zetten.

In mijn ogen geeft dit weer hoe je naar de mensen voor wie je zorgt kijkt. Als je hen dementerenden noemt klinkt dat in mijn ogen nogal respectloos. De ziekte staat voorop en niet de mens. Er zit een mens achter de ziekte. Een mens met een heel leven achter zich.

Buiten autisme is dementie de enige ziekte waarbij mensen op deze manier aangeduid worden.

Er wordt toch ook niet gezegd ‘kankerende mensen’!

Voor mijn gevoel houdt zo’n benaming je tegen in het kijken wie er achter de benaming zit. En dat is heel erg jammer niet alleen voor de mens waarvoor je zorgt maar zeker ook voor jezelf. Je ziet zoveel meer moois.