Raakvlakken clownspad en camperreis Australië
In 2009 heb ik een maand met mijn toen 18 jarige rijbewijsloze dochter door Australië gereisd met een camper.
Reizen met een camper door Australië dat is toch even net wat anders dan auto rijden hier in Nederland.
In een automaat aan de ‘verkeerde’ kant van de weg en alles zit op een andere plek waardoor ik mijn automatisme kwijt ben wat ontzettend eng is.
En zo is het ook met mijn clownspad gegaan. Het enge wat er de rem opzet, maar ook het durven en over mijn angst heen gaan.
Clown zijn is geen automatisme, geen trucje wat je even aanleert. Het is soms erg hard werken. Dingen tegenkomen die moeilijk zijn, je kwetsbaar op durven stellen, doorzetten, je mooie en minder mooie kanten durven laten zien. Drempels over. Op de rem stampen en toch weer door gaan.
Wat een mooie dingen komen daar toch uit. Wat voor prachtige dingen komen er letterlijk op mijn pad.
We gaan de camper ophalen bij het verhuurbedrijf en stappen in. Het is niet zo ver naar de poort en daarna naar de 3 baans weg met druk verkeer. Dus voor mijn gevoel moet ik nu meteen laten zien dat ik dit ding onder controle heb……………en ik laat het gas opkomen. Ja het ding rijdt ik trap de koppeling ff flink in en BAM ineens staat de camper stil. Och jee het is een automaat die heeft geen koppeling maar een rem op die plek! De la met bestek en borden die onder het bed zit schiet door de klap open en het bestek en borden en bekers donderd door de camper.
Ik schrik me wezenloos en mijn gevoel van het niet kunnen komt steeds meer naar boven. En de angst om met dat ding de weg op te gaan.
Het laten zien dat ik dingen onder controle heb dat werkt niet als contactclown, dat verstart, dan gaat het stroef en dan heb ik geen wezenlijk en echt contact iets wat voor mij heel belangrijk is in mijn werk Juist de imperfectie maakt het mooi, integer en echt.
Bij controle komt de rem erop en dan komt het gevoel op dat ik het niet kan. Daar mee dealen en over die angst en remming heen gaan net als toen om Australië maakte toen dat ik een supermooie reis met Myrthe heb gehad. En nu heb ik hierdoor al het mooie van mijn clownswerk.
Gelukkig zit Myrthe naast me. Zij heeft nog geen rijbewijs en is aan het lessen. Dus nog helemaal nieuw op rijgebied. Zij loodst me door het verkeer. En herinnert mij er op een rustige manier aan dat ik links moet blijven rijden. Mijn linkervoet achter de stoelpoot moet houden.
Net zoals ik nu in de opleiding bij ClownSpirit merk in de begeleiding van Kirsten Lupke . Rust, opbouwende feedback, mijn sterke punten naar boven halen hierdoor wordt het veel relaxter en ‘automatischer’ en gaat het meer als vanzelf. Mij in mijn kracht zetten. En ook de minder mooie dingen er mogen laten zijn. Dit geeft zoveel vrijheid. Het geeft echtheid wat heel essentieel is om te hebben als contactclown.
Het Australië avontuur heeft heel veel raakvlakken met ‘de reis’ als clown
Het gaat steeds gemakkelijker. Toen we de camper op gingen halen reden we met de taxi door het centrum van Melbourne. Ik zie Flinder Street Station een prachtig station midden in Melbourne. Ik zeg tegen Myrthe hier wil ik echt nooit terecht komen met die camper dit is te veel, te druk. En kijk mij nou in de laatste week rijd ik ineens zonder het zelf te beseffen midden in Melbourne en zie Flinder Street Station. Heel relaxed, lekker kletsend en meezingend met de radio. Net zoals ik thuis ook rij. Het rijden wordt gemakkelijker en gaat meer als vanzelf.
Dat is hoe ik mijn clownspad ervaar het gaat steeds gemakkelijker. Het gaat meer als vanzelf relaxter.
Clownen is net als mijn reis door Australie iets wat ik zeker niet zou willen missen en waarvoor ik door het vuur ga. Iets dat heel erg belangrijk is en niet weg te denken in mijn leven.
Het heeft bij tijd en wijlen heel veel doorzettingsvermogen gekost.
Maar ik ben een gelukkeling ik heb Mazzel dat ik deze kansen en mogelijkheden heb in mijn leven. En dat ik de stap neem om die met beide handen aan te pakken.
