Over Mazzel
Ik ben Carla. Ik ben getrouwd met John en samen hebben we drie kinderen. Onze oudste zoon en onze dochter wonen op zichzelf en onze jongste zoon woont nog thuis.
Mijn vader leerde mij al vroeg dat je op een simpele manier kon zorgen dat iemand zich heel speciaal voelt: Ik mocht als kind vaak dansen op zijn voeten. Even niets anders dan wij met zijn tweeën. Dat vond ik fantastisch.
Hierdoor heb ik altijd zelf ook, zowel in mijn gezin als in mijn werk, willen zorgen dat iedereen zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelt, precies zoals ze zijn.
Zo’n 10 jaar geleden kreeg de schoonmoeder van mijn zus dementie. Zo’n ontzettend lief mens, zo warm. Zij was als een moeder voor mij, een extra oma voor mijn kinderen. Zij was echt, zij was puur, ook in haar dementie.
Zij zat vaak zo in haar verleden waar ze verschrikkelijke dingen meegemaakt heeft. Het raakte mij zo om haar zo verdrietig te zien.
Dan is er meer nodig dan een arm om haar schouder en onbewust voelde ik dat toen al aan.
Kwetsbaarheid, authenciteit dat had zij nodig. Er echt helemaal mogen zijn in al haar ellende. Ik kon niet anders dan voor haar gaan zitten op mijn knieën, haar gezichtje in mijn handen pakken en haar alleen maar aankijken en al haar leed en ellende zien.
Al klinkt dat misschien een beetje raar: dit was zo’n ontzettend mooi en waardevol moment en ik voelde aan elke vezel in mijn lijf dat DIT het is. Zo wil ik werken, op deze manier …maar hoe dan?
Mijn zus vertelde me dat bij haar schoonmoeder ooit een contactclown op bezoek was geweest. Dat ze toen ook heel verdrietig was en dat die contactclown dit ook zo mooi en integer aanpakte toen dacht ik: Ja, dat is het. Dat wil ik ook.
Daarom ben ik aan de opleiding tot contactclown begonnen, die mooi aansloot op mijn jarenlange ervaring met werken in de zorg. Ik heb flink veel ervaring opgedaan bij veel verschillende leeftijden en doelgroepen en ook individueel. Ik vind niet snel iets raar. Ik heb al zoveel gezien en gedaan en op zo’n breed vlak dat de zorg en alles er omheen als een vertrouwde jas om me heen sluit.
Door bezuinigingen en protocollen past die jas niet altijd goed. Regeltjes die voor mijn gevoel opgelegd worden en waarvan het waarom niet duidelijk is. Het daardoor beperkt worden in wat belangrijk is. Namelijk mensen genoeg zorg en aandacht geven.
In mijn werk als contactclown is daar veel meer ruimte voor. Daarom voelt die jas me heel vertrouwd en zit als gegoten.
Ik hou ervan om regelmatig uit mijn comfortzone te stappen, zoals toen ik met mijn dochter op rondreis ging door Australie. Dat was best spannend, het aan de andere kant van de weg rijden, stuur aan de rechterkant. Ik moest daardoor flink uit mijn comfortzone, net als in de clownsopleidingen. Wat een mooie reis is het daardoor geworden, zowel toen in Australië als nu ook mijn clownsreis. Gewoon puur genieten.
Als clown kan ik ergens alleen maar staan verder niks. Gewoon staan. Verder hoeft er ook niks omdat dat al zo ongelooflijk waardevol is. En daarmee haal ik de emotie naar boven die gezien moet en mag worden. Dan kom ik in verbinding met anderen.
Of dat nu mensen met dementie zijn, of een verstandelijke beperking, of kinderen maakt niet uit.
‘Gewoon’ echt zijn. Zo ‘gewoon’ is dat voor veel mensen niet, besef ik me.
Het is raar en eng om niks te doen, want dan kan er onrust komen.
Ik trek me sowieso niet veel aan van wat een ander denkt. En heb nu juist bij de clownsopleidingen en in mijn werk als contactclown, zelfs nu in corona tijd met een raam ertussen, geleerd dat hierin de mooiste ontmoetingen ontstaan, omdat er dan niks verwacht wordt.
Dat ik me niet laat beperken door wat een ander denkt, heeft me veel gebracht Als ik die eigenschap niet zou hebben zou ik lang niet zover zijn gekomen als ik nu ben. Als Carla en zeker ook als Mazzel.
Want het is niet altijd een makkelijk pad geweest. Het vraagt lef en mezelf helemaal laten zien in al mijn imperfectie.
Ik heb in het laatste jaar mogen leren dat in mijn imperfectie juist mijn kracht zit.
Als ik terugkijk op mijn leven voel ik me een gelukkig mens. Van daaruit is ook de naam Mazzel ontstaan. Ik heb Mazzel gehad, in mijn leven en in mijn werk in de zorg. En ik heb geleerd: geluk mag je doorgeven, daarom zorg ik graag voor geluksmomenten bij de mensen waarmee ik werk. Zelfs als dat geluk met een lach en een traan is. Voor mij mag altijd alles er zijn en mag iedereen zichzelf zijn, met alles wat daarbij komt.
Wie is Carla nu eigenlijk?
*Ik ben een beetje klunzig. En soms ook nogal onnozel ik heb dan een hoog HUH? gehalte.
Dit mag ik, en daarom is het zo ontzettend leuk om als contactclown te werken, helemaal uitvergroten en laten zien als ik aan het werk ben als Mazzel.
*Ik heb totaal geen richtingsgevoel rijd over Keulen naar Den Bosch en dat zelfs met navigatie aan.
*Als het zonlicht hier door ons glas in lood raam schijnt en mooie kleuren op de muur tovert dat is puur genieten voor mij.
*Taal vind ik een fascinerend iets. Ik vind het leuk om daar mee bezig te zijn. Ik heb zelfs een aantal jaren Tsjechisch gestudeerd. Ook om daarmee meer verbinding te hebben met onze Tsjechisch sprekende vrienden daar.
*Ik kan genieten van gezelschaps spelletjes, van mijn gezin, van dingen ondernemen met vriendinnen, van schaterlachen, van lezen vooral thrillers, van tranentrekkers kijken.