Echte verbinding is het allerbelangrijkste.
Vanaf het begin af aan heb ik een bijzondere band gehad met Marietje *. Naast mijn werk als contactclown, werk ik ook als verzorgende. Het valt mij vaak op hoeveel parallellen er zijn in wat belangrijk is. Of ik nu werk als verzorgende of contactclown, benadering en afstemmen zijn het allerbelangrijkste van mijn werk.
Toen Marietje bij ons kwam wonen, viel me gelijk op. Ze had pretoogjes waarmee ze vrolijk naar me keek en zei: Hé ik ken jou! Jij hebt bij mij op kostschool gezeten.
Mevrouw is ruim 30 jaar ouder, maar dat maakt niet uit.
Ik ging helemaal mee in haar beleving, om echte verbinding te krijgen ga ik dat niet verbeteren. Ik verbeter ze niet, dat zou ik ze niet aandoen
Ze liep naar me toe met haar rollator, zette dat ding aan de kant en omhelsde me. Lang en stevig, ze leek me niet los te willen laten. Ze was zo blij om mij te zien. Hoe kan dat toch dat ik daar nu net ben, net nu hier alles voor haar zo nieuw is? Wat een geluk dat ze mij dan treft.
Dit eerste contact is zo bepalend geweest voor de verdere ontwikkeling van onze relatie.
Zij heeft altijd een ruim en warm plekje in mijn hart.
Marietje glijdt steeds verder weg in haar dementieproces. Dat raakt mij. Het raakt mij wat dementie met de persoonlijkheid van zo’n lief mens doet. Het maakt me verdrietig en machteloos.
De herkenning van mij als haar kostschool vriendin verdwijnt steeds verder uit haar herinnering.
Toch blijft de herkenning wel op een ander vlak nog steeds bestaan.
Mijn manier van benadering zorgt voor herkenning.
Dat zorgt voor vele mooie momenten. Ik deel er graag een met jullie.
Marietje kan niet meer lopen en wordt vanuit bed met een lift in de rolstoel getild.Ik zie haar steeds verkrampen als we dat doen, ze vindt het maar eng.
Het maakt haar verzorging helaas niet makkelijker, maar ik ben vastberaden om haar nog zo veel mogelijk kwaliteit van leven te bieden. Ik kijk dus uit naar onze momenten samen.
‘Ah, wat een heerlijk mens is het toch’ denk ik als ik haar in bed zie liggen. Er brandt een klein schemerlampje op een tafeltje zodat er niet al teveel licht is. Ik loop rustig naar haar toe en laat haar daardoor wennen aan mijn aanwezigheid in haar kamer.
Ook zo belangrijk; het is HAAR kamer, HAAR leven, HAAR lichaam.
Waarom schrijf ik dit? Omdat er voor mijn gevoel zo veel bepaald wordt voor de mensen die van onze zorg afhankelijk zijn.
Ze heeft haar ogen dicht, maar als ik haar op haar arm aan raak doet ze haar linkeroog wat open. Als ze mij dan ziet, gaan haar ogen open en staart ze mij aan. Ik blijf zo even staan en als ze haar ogen even van me afwendt ga ik de gordijnen een stukje open maken. Het is een mooie, zonnige dag en het zonlicht schijnt welkom naar binnen.
Alles wat ik ga doen vertel ik aan haar zodat ze niet hoeft te schrikken. Het lijkt nu ook anders ze kijkt me vaker en langer aan. Net of ze me iets wil zeggen.
Marietje is niet gelovig toch houdt ze veel van Marialiedjes vooral het Brabantse liedje van Lya de Haas ‘Ons lief vrouwke’.
Dit begin ik te zingen en haar ogen gaan nog verder open “En verlies ik soms efkes de moed, dan vouw ik m’n handen, bid dan zachtjes een “Wees Gegroet”, loat een kèrske branden”.
Ik hou haar hand vast en strijk over haar haren en haar wang als ik zing. Haar ogen worden vochtig zie ik.
Bid vur ons lieve vrouwke, Ave Maria.
Moeder van alle minsen en òk van jou en van mèn.
Loat mèn hier efkes zitten, Ave Maria.
Bij uw beeld en de bloemen, efkes veilig zèn.
Tranen biggelen over haar wangen met wijd open ogen staart ze me aan volkomen in dit moment en bij mij.
Dit is zo waardevol voor mij het maakt mij emotioneel mijn stem is niet meer zo vast, krakend door de emotie. De tranen die laat ik ook gewoon lopen.
De echtheid, herkenning en de rust. Tjee, dat is geweldig. Zo mooi om dit te mogen doen om haar dit te mogen geven. Het is tekenend voor mijn manier van werken, ik wil altijd de echte verbinding zoeken en sluit aan bij de beleving van de mensen met wie ik werk. Het is wat mijn werk, zowel als verzorgende als als contactclown, zo waardevol maakt. Ik ben een dankbaar mens.
* Uit respect voor de privacy van deze lieve dame is de naam verzonnen.