Contactclown?

Als ik de huiskamerdeur open maak blijf ik eerst nog even rustig staan in de deuropening. Zodat mensen aan mij als clown kunnen wennen. Dit heet in vaktaal fragmenteren en afstemmen.

Meteen links naast de deur staat een tafel en aan die tafel zit een meneer ik noem hem Piet (fictieve naam). Hij kijkt me aan en ik zie een blik van herkenning in zijn ogen. Hij lacht me breeduit toe. Ik loop een stukje de kamer in. Hij loopt om de tafel heen naar mij toe. Hij pakt mijn handen en we staan even tegenover elkaar en kijken elkaar in de ogen. Hij heeft lichtpuntjes in zijn ogen.

Hij doet een stap naar me toe en omhelst me. Hij geeft me een stevige knuffel. Ik sluit mijn armen ook stevig om hem heen.

Dan loopt hij richting de deur en houdt die voor mij open.

Hij nodigt me uit om op een zitje in de gang plaats te nemen. Hij blijft me aankijken en laat mijn blik niet los. Het is een intiem moment van elkaar diep in de ogen kijken. Hij wordt verdrietig en huilt zachtjes, tranen rollen over zijn wangen. Dit raakt mij heel erg. Ik laat dit binnenkomen, incasseren heet dit in vaktaal, en laat deze emotie van mij aan hem zien.

Zijn ogen laten mij niet los. Hij knijpt in mijn handen en ik knijp licht terug. Hij zegt “eindelijk heb ik jou”………Zijn gezicht verzacht iets.

Mijn handpop/konijn Gompy zit in mijn tas en dat ziet hij. Hij wijst ernaar en ik doe Gompy aan mijn hand en laat Gompy op mijn andere hand/arm rusten. Hij zegt iets over konijnen en buiten en ‘ik weet het niet’ Ik zie de onmacht bij hem en voel dit zelf ook. Ik zie aan hem dat het konijn zijn meerwaarde verloren heeft en leg het naast me neer.

 We zitten met de bovenarmen tegen elkaar en hebben allebei de ogen dicht. Dit voelt goed voor allebei. Het is een ontspannen moment. Dan voel ik verstrakking in zijn lichaam en ik voel dat hij zich van mij verwijderd. Hij kijkt de gang in daar staan wat mensen te praten. Hij kijkt met een vragende blik naar mij. Ik kijk vragend terug en kijk met hem mee richting die mensen en maak een geluid ohhhh? Ja!

Daarop buigt hij weer richting mij en ik voel de ontspanning weer als we met de bovenarmen tegen elkaar zitten. Weer voel ik de verstrakking als hij de mensen hoort praten hij gaat schuiner zitten zodat hij een beter zicht heeft op de mensen.

Ik wil ondertussen opstaan maar de bank is voor mij (als clown) zo laag dat ik moeite heb om er af te komen. (defunctionaliseren, absurderen heet dit in vaktaal) en ik heb zo mooi een dilemma waar ik hulp bij kan gebruiken.

Ik probeer me clownesk aan de deurstijl op te trekken Piet ziet dit en schiet me te hulp. Hier komt het klunzige van mij als clown mooi naar voren. Hiermee geeft ik mensen met dementie die al zoveel in hebben moeten leveren de regie. Dat Piet mij nu helpt was zo krachtig voor hem dat zijn ogen ervan gingen sprankelen. Zo’n mooi moment is dat dan.

Ik krijg nog een stevige knuffel van hem waardoor mijn diadeem afvalt. En ik kan het bijna niet oprapen van de grond (absurderen) Hij helpt me hierbij en geeft het aan me maar ik weet niet wat ik met dat diadeem moet en wil het aan mijn ketting om mijn nek hangen. Hij helpt me door het op mijn hoofd te zetten, voor mijn oren waardoor het weer meteen afvalt. Ik heb het in mijn handen en maak een beweging richting hem of hij het op zijn hoofd wil. Er komt een twinkeling in zijn ogen en ik mag het op zijn hoofd zetten. Samen lopen we zo door de gang.

We lopen trots naast elkaar arm in arm we stralen allebei.

Hierboven is te lezen dat er dus meer bij komt kijken dan lollig doen. Ik ga niet voor de lach. De hele schakering aan emoties mag er zijn. Het verdriet, de wanhoop, machteloosheid het mag er allemaal zijn.

Door de rust die ik inbouw, het afstemmen en vooral het echt zien van deze man ontstaat er zo’n prachtig contact waarin hij zo genoot. Echt gezien worden. Dit geeft zo’n positieve energie. Voor mij en zeker ook voor hem. Het bracht hem rust en ontspanning. Door Mazzel heeft hij zijn behulpzame en zachtaardige karakter weer ten volle laten zien. En het werd gezien en omarmd.

Hoe mooi is dat. I

Ik was geheel voor hem aanwezig dit is een prachtig cadeau aan hem omdat hij behoefte had aan een maatje. Ik gaf mezelf in dit contact over en ik bleef trouw aan mezelf. Dit is terug te zien aan de emoties die wij deelden. Dit maakt het contact echt en integer waardoor ik echt een maatje voor hem kan zijn.